Dunajow

Dunajow - miasteczko, w ktorym zamieszkiwaly takie szlacheckie rody, jak: Chrzanowski, Dluzniewski, Gasecki, Gawronski, Gorski, Jaworski, Kozlowski, Koncewicz, Krupski, Lewandowski, Maszatkiewicz, Medynski, Modzelewski, Nowosielski, Pakoszewski, Plesniewski, Przyszychowski, Rudnicki, Sebastyanowicz, Sierakowski, Slesnierski, Slonski, Swieczowski, Teczynski, Tyminski, Wesolowski, Woyciechowski, Wroblewski, Zaleski i Zielinski.

Opis miejscowosci zaczerpniety ze "Slownika Geograficznego Krolestwa Polskiego" wydanego pod redakcja Filipa Sulimierskiego (Warszawa, 1880 r.), t. 2, str. 224 i 225 oraz 543:

"Dunajow (z Pisarowka), miasteczko, powiat przemyslanski, nad rzeczka Zlota Lipa, w lesistej okolicy, od Przemyslan o 19 km na wschod, przy goscincu prywatnym, prowadzacym z Narajowa na Dunajow, Ciemierzynce, Wisniowczyk, Lipowce do Przemyslan. Przestrzen posesji wiekszej: roli ornej 372, lak i ogrodow 384, pastwisk 24, lasu 2410; posesji mniejszej: roli ornej 1372, lak i ogrodow 1045, pastwisk 250, lasu 208 morg austr. Ludnosc: rzym.-kat. 757, gr.-kat. 727, izrael. 182; razem 1666. Przysiolek Pisarowka przylaczony zostal w 1878 r. wraz ze wsiami: Rekszyn, Potoczany i Strychance do starostwa w Brzezanach, z pozostawieniem tymczasowo przynaleznosci tych gmin do rady powiatowej w Przemyslanach. Urzad pocztowy i obiedwie parafie ma Dunajow w miejscu.

Rzym.-kat. parafia, nalezaca do dekanatu brzezanskiego, fundowana w 1485 r. przez arcybiskupa lwowskiego obrzadku lac. Jana Strzeleckiego (feria 2 ante festum Assumptionis B.V.M.). Kosciol murowany zostal odrestaurowany w 1585 r. po napadzie nieprzyjaciol, poswiecony w 1766 r. pod wezwaniem sw. Stanislawa. Do tej parafii naleza gminy: Biale, Ciemierzynce, Kropiwna, Nowosiolka, Podusow, Poluchow, Potoczany, Rekszyn i Wicyn. W calej parafii ogolna liczba katolikow. 3569, izrael. 900. W obrebie tej parafii znajduje sie szesc szkol ludowych. Gr.-kat. parafia nalezy do dekanatu narajowskiego, obejmuje filia w Potoczanach z 412 gr.-kat.; razem ma 1139 gr.-kat. parafian. W Dunajowie jest szkola etatowa o 1 nauczycielu. Z zakladow fabrycznych znajduje sie tutaj mlyn wodny i hamernia miedzi, a w Pisarowce jest rowniez mlyn wodny i gorzelnia.

Zamek dunajowski byl dawniej z 3 stron oblany stawem; tylko od strony wschodniej, ktora do miasteczka dotykal, byl przystep do niego; bylo to miejsce w dawniejszych czasach bardzo obronne; od strony wschodniej gdzie nie bronil przystepu staw szeroki i bagnisty, byl opatrzony walem i fosa, a oprocz tego dwa waly i dwie fosy bronily przystepu do miasta; slady walow i fos dotychczas zostaly; w okolo opasany byl murem, ktory dotychczas istnieje; od strony stawu chronil go tylko mur, ktorego cienkosc kaze sie domyslac, ze byl postawiony wiecej dla niedopuszczenia wody na dziedziniec zamkowy w czasie wiosennych roztopow, niz dla obrony; szerokosc bowiem stawu byla tak znaczna, ze nawet harmatnie dawniejsze pociski od brzegu stawu do muru dosiegnac nie zdolaly; cala forteca zamkowa miala forme kwadratu; sam budynek zamkowy jest dosc dlugi lecz waski, jednopietrowy, z dwoma ku dziedzincowi wystepujacemi skrzydlami. Od kilku lat staw spuszczono i przeniesiono na bujne laki.

Dunajow zbudowany zostal w 1420 r. przez Rzeszowskiego, biskupa halickiego; pozniej nalezycie, jak wyzej opisano, obwarowany, wytrzymal w 1476 pamietne oblezenie przez Turkow: mezna zaloga i odwazni mieszkance odparli wszystkie szturmy pohancow, ktorzy, nic nie zdzialawszy, odstapili od tej fortecy.

Slawny jest Dunajow pobytem tutaj kilkuletnim Waclawa Sierakowskiego, arcybiskupa lwowskiego, ktory z cala kapitula lwowska byl przez rzad austryacki w zamku dunajowskim internowany; liczne jeszcze z tego czasu pozostaly pamiatki; arcybiskup bowiem dla pomieszczenia kanonikow kazal wystawic oficyne dotychczas istniejaca, wyrestaurowal wewnatrz budynek zamkowy dla uczynienia go choc troche odpowiednim na mieszkanie ksiecia kosciola; malowidla al fresco na scianach i sufitach 1-go pietra dotychczas sie przechowaly; rowniez kaplica w jednem ze skrzydel palacowych na 1-em pietrze umieszczona, zawiera dotychczas urzadzenie wowczas sprawione, pomimo, ze arcybiskupi lwowscy od wieku calego tylko bardzo rzadko i to na krotka chwile do Dunajowa zagladaja, jako do miejsca odleglego od Lwowa i nieprzystepnego z powodu kilkomilowej odleglosci od goscinca bitego; majac zreszta w Obroszynie kolo Grodka wspanialy i wygodny palac, tam letnia pora przesiaduja.

Zasluge utrzymywania w dobrym stanie zamku dunajowskiego przyznac nalezy takze rzadcy tych dobr Witalisowi Przysieckiemu, ktory rownie jak budynek ochrania od zaglady stare dokumenta, w bibliotece zamkowej sie znajdujace.

Posiadlosc wieksza nalezy do dobr stolowych arcybiskupstwa lwowskiego rzymsko-katolickiego obrzadku.

W 1386 r. dnia 15 lipca w Lubowli Wladyslaw, ksiaze opolski, nadal na wieczna wlasnosc wies swoja Dunajow szlachcicowi Denhart zwanemu (Akta gr. i ziem., II, 22 i 23). Tenze nadaje temuz Denhardowi we Lwowie 25 lipca 1386 r. prawo pobierania cla w Dunajowie (II, 24), potwierdzone przez krola Wladyslawa w Sandomierzu 8 marca 1430r. i przez krola Zygmunta na sejmie generalnym w Piotrkowie 13 kwietnia 1509 r. (t. II, str. 25-27). Jednakze juz w 1404 r. we Lwowie 8 pazdziernika Wladyslaw Jagiello pozwala Jakubowi, arcyb. halickiemu, zalozyc staw rybny i mlyn wodny na rzece Wielkiej Lipie (obecnie Zlota Lipa), miedzy wsia Zboratycze i wsia arcyb. Dunajow zwana (II, 51), widocznie wiec Dunajow przeszedl miedzy 1386 a 1404 r. w posiadanie arcybiskupstwa. W Sandomierzu 8 marca 1430 Wladyslaw Jagiello przenosi wszystkie majetnosci arcyb. lwow. na prawo niemieckie. W tym dokumencie wyliczono majetnosci, ktore wowczas nalezaly juz do tegoz arcyb. a mianowicie: Ranszna (Rzesna), Porzecze, miasto Dunajow, Razyn (Rekszyn), Potoczany, cum areis inibidesertis in Leopoliensi, necnon Konkolniki (obecnie Potoczany, licha mala wiosczyna bez folwarku, tylko lasy naleza do Dunajowa), Zagorze, Jablonow, Chechoniow (teraz Chochoniow), Bibel (teraz Byblo), Dethatyn (teraz Dytiatyn), similiter cum ipsarum areis sive curiis desertatis inter villas ipsas sitis in Haliciensi Terris et districtibus Russiae situatus (t. II, str. 84 do 86). Do tego to dokumentu odwolal sie krol Aleksander w powyz powolanej donacyi z 1502 r. porownywujac Kozlow co do praw miejskich z Dunajowem. Kazimierz Jagiellonczyk we Lwowie 23 sierpnia 1470 r. ustanowil w miescie arcybiskupim Dunajow 2 jarmarki doroczne, 1-n na sw. Piotra w okowach, 2-gi na sw. Jadwige i targi tygodniowe (II, 203). Wladyslaw Jagiello w Krakowie 7 marca 1424 r. pozwala Janowi, arcyb. lwow., zamienic wies Dunajow na miasto z prawem magdeburskiem i ustanawia w niem roczne targi w dzien sw. Malgorzaty (t. III, str. 186 do 188)."

 

Opis kosciola i palacu, zamieszczony w publikacji "Przeszlosc i zabytki woj. Tarnopolskiego", napisanej przez A. Czolowskiego i B. Janusza (Tarnopol, 1926 r.):

"Bardzo wiele z pierwotnego charakteru stracil (...) kosciol w Dunajowie, odbudowany w 1585 r. i potem niejednokrotnie niszczony przez nieprzyjaciela. W rzucie poziomym zamyka nawe w prostokacie, do ktorego dostawiony jest wezszy prostokat presbiterjum, a od frontu kwadrat wiezy (...). Jak wszystkie niemal swiatynie tych czasow i dunajowska stanowila zarazem punkt obronny, bedac jedynym w okolicy budynkiem murowanym. Na jej charakter twierdzy wskazuja potezne mury tudziez slady strzelnic oraz wysoko umieszczone okna. W ogolnym widoku sprawia wielkie wrazenie potezna swa sylwetka, przenoszaca nas w odlegle wieki sredniowiecza, kiedy tylko reka zbrojna mozna bylo sie tu ostac przed drapieznymi sasiadami. Ze szczegolow piekniejszych zachowal sie okazaly portal boczny, zwienczony plaskorzezba i glowny portal gotycko-renesansowy, jako slad, wraz z niektoremi oknami, wspomnianej restauracji u konca XVI w.

W Dunajowie - odwiecznej siedzibie letniej arcybiskupow lwowskich - zachowal sie tez obronny palac, zniszczony bardzo w czasie wojny. Pochodzi z XVII w., nie odznaczajac sie wybitniejsza architektura, a wyglad swoj zawdziecza przerobieniu z dawnego zamku na palac w XVIII w. Zniszczeniu calkowitemu ulegla kaplica na pietrze, ktorej sciany ozdobione byly freskami St. Stroinskiego. Dokola budynku biegl mur obronny, po ktorym pozostaly tylko resztki nieznaczne."

 

Krzysztof Slusarek w swojej publikacji "Drobna szlachta w Galicji 1772 - 1848" (Krakow 1994 r.) podaje nastepujace informacje:

"Dunajow - miasteczko, dominium Dunajow, cyrkul brzezanski.

Wlasciciel: 1777 - 1809 r. - arcybiskupstwo lwowskie obrzadku lacinskiego.

Liczba szlachty mezczyzn: 1799 r. - 19, 1816 r. - 20, 1824 r. - 19 osob.

Liczba ludnosci: 1799 r. - 1018, 1816 r. - 1100, 1824 r. - 1227 osob.

Kategoria szlachty: szlachta rustykalna (czynszowa).

Zrodla informacji: Arch. Panstw. Krakow (Wawel), Teki Antoniego Schneidra 459, 1803; Centralne Panstwowe Archiwum Historyczne Lwow: Tabula Krajowa fond 166 opis 1 sprawa 5394, Metryka Jozefinska fond 19 opis IX sprawa 110, Metryka Franciszkanska fond 20 opis IX sprawa 92, Namiestnictwo Galicyjskie fond 146 opis 18 sprawa 18."

 

~ o ~

Opis Dunajowa autorstwa pana Zygmunta Stronskiego

Dunajów to miasteczko w powiecie przemyslanskim, oddalony od Lwowa o 79 km, polozony przepieknie nad rzeka Zlota Lipa, w lesistej pagórkowatej okolicy na wysokosci 319 m n.p.m. Poczatki Dunajowa siegaja roku 1420, kiedy to biskup halicki Rzeszowski zalozyl pierwsze osiedle. W 1451 r. arcybiskupem lwowskim zostal mianowany przez króla Kazimierza Jagiellonczyka - Grzegorz z Sanoka. Konsekracji nowego arcybiskupa dokonal Zbigniew Olesnicki, niechetny Grzegorzowi z Sanoka, który mawial o nim, ze jest on „przesiakniety obcymi zwyczajami”. Nowy arcybiskup zaslynal jako doskonaly administrator, odnowil zniszczona katedre lwowska. Otoczyl troskliwa opieka miejska szkole farna, dbal o karnosc kleru, zalozyl szereg wsi, sciagal osadników, chetnie udzielal pomocy biednym i pokrzywdzonym przez panów. Najwieksza jego zasluga bylo zbudowanie zamku i miasteczka Dunajowa. W Dunajowie stworzyl on prawdziwy osrodek zycia umyslowego, pierwszy humanistyczny dwór w Polsce. Do Dunajowa przybywalo wielu wyksztalconych ludzi, miedzy innymi przez dwa lata mieszkal tutaj wloski humanista Filip Buonaccorsi zwany Kallimachem. Kallimach stal sie glówna postacia biesiad na dworze dunajowskim. Kallimach napisal po lacinie - w holdzie swemu opiekunowi i protektorowi - jego biografie pt. „Zycie i obyczaje Grzegorza z Sanoka” (Vita et mores Gregorii Sanocessis). W swoim dziele Kallimach pisze miedzy innymi o zalozeniu Dunajowa: „Grzegorz wymierzywszy miejsce na ulice i rynek, poczal budowac domy, chcac podniesc otuche i ducha ludu, wzniósl najpierw zamek, nastepnie glebokim rowem i walem obwarowal pozostala czesc miasta”. Arcybiskup Grzegorz z Sanoka spisal równiez prawa dla mieszkanców Dunajowa. Bardzo istotna sprawa bylo wybudowanie kosciola, gdzie osobiscie glosil on kazania, mówiac o zgodzie obywateli i braterskim wspólzyciu. Dla Dunajowa zdobyl tez Grzegorz z Sanoka przywileje ekonomiczne od króla Kazimierza Jagiellonczyka, miedzy innymi w 1470 r. król pozwolil na 2 jarmarki doroczne i targi tygodniowe. W 1474 r. na Dunajów napadli Tatarzy. Miasto otoczone woda i murami bronilo sie po bohatersku. Obrone Dunajowa opisuje miedzy innymi Kallimach oraz najwiekszy historyk tych czasów Jan Dlugosz. Parafia dunajowska zostala powolana w roku 1485 przez arcybiskupa lwowskiego Jana Strzeleckiego. Kosciól murowany zostal odbudowany w roku 1585, po wielu najazdach tatarskich, które mialy miejsce pod koniec XV i na poczatku XVI wieku. Obecny wyglad kosciola w stylu gotyckim uksztaltowany zostal w XVI wieku. W tym czasie polozono na scianach i suficie polichromie oraz namalowano herby Korony i Litwy. Kosciól polaczono z zamkiem podziemnym przejsciem. Wieza koscielna byla równiez typowa wieza obronna. W roku 1766 kosciól dunajowski poswiecono sw. Stanislawowi - biskupowi meczennikowi. Odpusty odbywaly sie kazdego roku w dniu 8 maja. W XVIII wieku w Dunajowie Austriacy internowali cala kapitule lwowska wraz z arcybiskupem Waclawem Sierakowskim. W czasie kilkuletniego pobytu arcybiskupa Sierakowskiego w Dunajowie odrestaurowano caly budynek zamkowy, na scianach i sufitach umieszczono malowidla al fresco. Zostala równiez odmalowana kaplica zamkowa.Byl to ostatni okres swietnosci Dunajowa. Od XIX wieku do parafii dunajowskiej nalezaly nastepujace miejscowosci: Biale, Ciemierzence, Kropiwna, Nowosiólka, Podusów, Poluchów, Potoczany, Rekszyn i Wicyn. Cala parafia dunajowska liczyla 5569 wyznawców. Natomiast parafia grecko - katolicka liczyla 1139 parafian. Upadek Dunajowa nastapil w czasach niewoli austriackiej. Arcybiskupi lwowscy bardzo rzadko przyjezdzali do Dunajowa ze wzgledu na duza odleglosc od Lwowa i brak drogi bitej. Duza zasluge w utrzymaniu w dobrym stanie zamku dunajowskiego przypisuje sie rzadcy tych dóbr arcybiskupich - Witalisowi Przysieckiemu. Rzadca ten równiez dbal o biblioteke zamkowa, w której znajdowaly sie stare dokumenty i ksiegi. W czasie I wojny swiatowej przez Dunajów przechodzila linia frontu austriacko-rosyjskiego. W trakcie dzialan wojennych zostal ostrzelany zamek, który plonal przez kilka dni, natomiast cudownie ocalal od pozogi wojennej kosciól sw. Stanislawa. W okresie miedzywojennym przy kosciele parafialnym dzialal chór oraz orkiestra. Oba zespoly byly prowadzone przez utalentowanego organiste Swirskiego. Tragiczne dni rozpoczely sie dla Dunajowa od wrzesnia 1939 r. Po wejsciu Rosjan nastapily aresztowania Polaków, przesladowano zwlaszcza duchownych. W latach 1942-1945 nacjonalisci ukrainscy dokonali wielu morderstw na patriotach polskich, spalili wiele domostw, mordowali niewinna ludnosc Dunajowa, jak równiez sasiednich miejscowosci. Ludnosc polska zaczela sie przygotowywac do wyjazdu z Dunajowa na Zachód. W roku 1945 pozostala tu niewielka grupa Polaków. W tym czasie nadal odbywaly sie nabozenstwa w kosciele sw. Stanislawa. Mimo grózb i szykan ze strony Rosjan - szczególnie NKWD - ksiadz proboszcz Lozinski pozostal w Dunajowie. Przezycia wojenne, przesluchania i grozby zeslania na Sybir doprowadzily w 1948 roku do smierci ksiedza Lozinskiego. Zostal on pochowany na cmentarzu dunajowskim. Kosciól natomiast zostal wkrótce zamkniety przez rezim stalinowski. Juz wczesniej w trakcie dzialan wojennych zostala przez bombe uszkodzona wieza koscielna. Przez wiele kolejnych lat kosciól sw. Stanislawa byl ogolacany z drogocennych zyrandoli, obrazów, choragwi, powybijane zostaly okna, zniszczeniu ulegl dach, runela sygnaturka z malym dzwonem, ale najbardziej niszczala wieza. Wewnatrz wiezy zagniezdzilo sie stado kawek, które zakladaly gniazda w samej wiezy jak i na chórze. Rozebrano organy, skradziono szaty liturgiczne, zniszczono ksiegi koscielne i metrykalne, lawki koscielne porabano i spalono na terenie szkoly. Wladze komunistyczne nosily sie z zamiarem utworzenia w kosciele sw. Stanislawa muzeum ateistycznego. Dewastacja swiatyni jednak nadal postepowala, mimo ze przy drzwiach kosciola byla przybita metalowa tablica z napisem: „jest to pomnik architektury i nalezy go ochraniac”. Sam kosciól i jego otoczenie sprawialy bardzo smutny widok dla Polaków, którzy odwiedzali Dunajów w latach 1960, 1970,1980, w tym równiez autor artykulu (1967 r.). Pod koniec lat 90-tych upada totalitaryzm komunistyczny w Europie srodkowej i wschodniej. Na terenie archidiecezji lwowskiej zaczyna odzywac na nowo zycie religijne. Katolicy odzyskuja utracone koscioly, odnawiaja zniszczone kaplice. Ku naszej radosci zostaja równiez oddane klucze do kosciola sw. Stanislawa.
W Dunajowie garstka ludzi wierna Kosciolowi przystapila do jego odbudowy. Jej organizatorem i przewodnikiem duchowym zostal ksiadz Andrzej Baczynski (1992 r.). Mimo wielkich trudnosci ksiadz proboszcz Baczynski dokonal ogromnej pracy w samym kosciele - za jego staraniem wstawiono szyby do okien, polozono nowa posadzke, naprawiono dach koscielny, który pokryto blacha, postawiono nowa sygnaturke z dzwonem, a nastepnie w lecie 1993 r. przystapiono do odbudowy wiezy koscielnej. Wielka radosc przezyl Dunajów 8 maja 1993 r. W tym dniu przybyla pierwsza pielgrzymka rodaków z Polski - dawnych wygnanców - do swojej ojcowizny. Spotkanie z Dunajowem i kosciolem sw. Stanislawa pozostanie dla nich wszystkich w pamieci na zawsze, bo „zycie ludzkie uplywa miedzy wspomnieniem a nadzieja” - jak z nostalgia stwierdzil kiedys Ignacy Chodzko.

 

~ o ~

Spotkania Dunajowskie 2014

(informacja autorstwa ks. Józefa Kuca, współorganizatora Spotkań)

W dniu 4 wrzesnia 2014 r. odbyly sie Spotkania Dunajowskie, jako kontynuacja Biesiad Dunajowskich u Grzegorza z Sanoka i Filippo Buonacorsi Kallimacha na zamku w Dunajowie (80 km na wschód od Lwowa) w latach 1470-1472. Inicjatywe wznowienia Biesiad jako Spotkan Dunajowskich podjeli w grudniu 2012 r. ks. Józef Kuc, prof. Roman Mnich i Bronislaw MJ Kaminski; projekt akceptowal Arcybiskup Metropolita Lwowski Mieczyslaw Mokrzycki. Poniewaz decyzja o wznowieniu Biesiad podjeta zostala w 2012 r. przyjeto symbolicznie, ze w stosunku do 1472 r. minelo 540 lat i wznowienie Biesiad nastepuje po 540 latach. Wznowienie przypadlo na czas wojenny na Ukrainie i z tego powodu nie dojechalo wiele osób, które wczesniej zapowiadaly swój udzial. Z tego tez powodu nie bylo mozliwosci zrealizowania projektu prof.Romana Mnicha – udzialu Instytutu Badan Regionalnych Uniwersytetu w Siedlcach w powiazaniu z instytutami ukrainskimi.

Mimo takich przeszkód przybylo 90 uczestników, w tym: Arcybiskup Nuncjusz Apostolski z Burundi ks. dr Wojciech Zaluski, Rektor Uniwersytetu Panstwowego Politechniki Lwowskiej prof. dr Jurij Bubalo, prof. dr Dalik Wolodymyr Petrowicz ze Lwowa, profesorowie z Wyzszego Seminarium Duchownego ze Lwowa, osobisty przedstawiciel Arcybiskupa Lwowskiego ks.dr Uliasz, Starosta przemyslanski, Wójt dunajowski, proboszcz parafii greko-kat. w Dunajowie z licznymi wiernymi, proboszczowie parafii rzym-kat. z dekanatu zloczowskiego, dyrektor i nauczyciele z liceum dunajowskiego, mieszkancy Dunajowa, pisarze ukrainscy Halina Pagutiak i Petro Dovgoszyja, dziennikarze z prasy lwowskiej, Kuriera Galicyjskiego i z prasy lokalnej oraz ekipy telewizyjne ze Lwowa i z Wroclawia. Spotkaniom przewodniczyl Bronislaw MJ Kaminski. Temat : HUMANIZM CHRZESCIJANSKI W XXI WIEKU.

Obrady odbywaly sie w dwóch miejscach: na plebanii (przed poludniem) oraz w liceum (po poludniu). Spotkania zostaly zainaugurowane nabozenstwem w kosciele rzym-kat., któremu przewodniczyl Abp Nuncjusz Zaluski. Przemówienia wyglosili: ks. Józef Kuc (jęz. ukr.), abp Nuncjusz ks. dr Wojciech Zaluski, (w jez. ukr), prof. dr Jurij Bubalo (jez. ukr.), Julian Golak - Przewodniczacy Komitetu Polsko-Czeskich Dni kultury Chrzescijanskiej – Radny Sejmiku Dolnoslaskiego (w jez. pol.), Oksana Kowbasiar – studentka fil. ukr. na Uniwersytecie we Lwowie, greko-katoliczka, Nazar Kulyk – student szkoly policji i prawa, rzym-kat. (jęz.ukr.), uczennica szkoly podstawowej Ruslanka (jez. polski przywitanie i zyczenia od dzieci), Petro Dovgoszyja (jez.ukr). Po wspólnym posilku odbyla sie II czesc Spotkan w liceum. Przemawiali: dyrektor liceum Oleksandra Fedak (jęz .ukr.), pisarka Halina Pagutiak (jez.ukr.), Bronislaw MJ Kaminski (jez.ukr), Jerzy Lukasik – dyrektor Zespolu Szkól im. JP II w Kudowie Zdroju (jez.pol.). Obecni byli uczestnicy Spotkan, uczniowie i rodzice.

Wnioski

•  Zebrani uznali Spotkania Dunajowskie 2014 za najwieksze wydarzenie kulturalne w Dunajowie po II wojnie swiatowej oraz za wydarzenie o znaczeniu historycznym i ze powinny byc kontynuowane kazdego roku. Wyrazono solidarnosc z panstwem ukrainskim w walkach na wschodnich granicach panstwa o integralnosc i suwerennosc Ukrainy.

•  Uznano, ze nalezy pomóc szkole dunajowskiej w realizacji projektu "SZLAK KALLIMACHA: DUNAJÓW - SAN GIMIGNANO", jako wielkiej szansy rozwoju intelektualnego mlodziezy dunajowskiej.

•  Przyjeto z zadowoleniem zapowiedz ks. Józefa Kuca, ze ukaze sie publikacja periodyczna w Dunajowie, w której beda zamieszczane materialy ze Spotkan Dunajowskich.

•  Uznano , ze idea miedzynarodowego wspóldzialania chrzescijanskiego w duchu pokoju i wzajemnej wspólpracy w ruchu „Badzmy Rodzina” przedstawiona przez Juliana Golaka szerzona w Czechach, w Polsce, na Slowacji i na Bialorusi jest godna szerzenia takze na Ukrainie, a miedzynarodowy ruch domowych muzeów za wazny dla rozwoju kultury i godny krzewienia na Ukrainie, w szczególnosci dla dokumentowania wspólczesnej kultury ukrainskiej na wsi.

•  Ogloszony zostal temat Spotkan Dunajowskich 2015 : KOSMOLOGIA FILOZOFICZNA. KONCEPCJE WSZECHSWIATA OD RENESANSU DO XXI WIEKU. Zapowiedziano wystapienie do kosmologów polskich i ukrainskich w Spotkaniach w 2015 r. Organizatorzy Spotkan skladaja podziekowanie za udzial w Spotkaniach Arcybiskupowi Nuncjuszowi Apostolskiemu ks.dr Wojciechowi Zaluskiemu, Rektorowi Politechniki Lwowskiej prof. dr Jurijowi Bubalo, Przewodniczacemu Komitetu Polsko-Czeskich Dni Kultury Chrzescijanskiej Julianowi Gokalowi, proboszczowi parafii greko-kat. w Dunajowie ojcu Romanowi Czopanowi, dyrektorowi szkoly dunajowskiej Oleksandrze Fedak , przedstawicielom wladz, dziennikarzom i wszystkim uczestnikom oraz wszystkim osobom za pomoc w organizacji i obsludze Spotkan.

~ o ~

powrot